Dünyalarımız büyüdükçe, küçüklükler daha da küçülüyor. Bizi yöneten "mantığımız" efendilikten, padişahlığa terfi ediyor. Yaşamlarımızın aslında küçük birer hikayecik olduğunu çoğumuz çok erken yaşlarda unutuyoruz. Küçük düşlerimizde yaşadığımız kocaman mutlulukları bir kaç acı tecrübeye pay ederken, etrafımızdaki insancıklara verecek bir lokma mutluluk bırakmıyoruz ceplerimizde. "Büyük" ve "küçük" mana değiştiriyor algımızda.
Yaptığımız en ufak güzellik, sanki kötü birşeymişcesine çocukluk olarak karşılanıyor. Öylesine yaşamayı hatırlamaya çalışanlar ise tutarlılık ile basitlik arasında konduruyor kendini, öyle tahayyül ediyor belki de...
Bütün sorun küçüklüğü yaşadığınız kişi oluyor nihayetinde. Hala büyüyememiş demektense, hala değişmemiş demeyi tercih eden biricik kişiyi bulduğunuzda oyunlarınızı oynamaya devam edebilirsiniz.
Mutluluk minicikliği içindeki, minnacık hayatınız büyüsün ellerinizde huzurla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder