çağrıştırırlar, yıllar geçse de acıların üstünden
ilk günde olduğu gibi, ortasında olduğu gibi, biterken olduğu gibi...
unutturmazlar, hissettirirler, göz yaşı kelime olur akar akar...
o günler hem hatırlanmak istenmez, hem de içinde olmak istenilir
özveri için, başkalarının yaşayabilmesi adına, ölebilmek için...
anılınca o günler, gözyaşı yansır ekranlara,
insanlığın bittiği ve insanlığın yüceldiği anlarla birlikte
ve çocuklar ve anneler titretir içimizi
hiç bitmez, hep biter ve asla yaşanmasalar yankılanır vadilerde
bir de hatırlatanlar ve duyuranlar olur
onlar savaşı çağrıştırır ama haklının sesisiyle, mazluma doğru gider gider...
üç çağrışım var şimdi, üç farklı yerden üç benzer çağrışım
birincisi için komşu blogumdaki derya deniz'e teşekkür ediyorum onun sayfasındaki Dino Merlin ezgisi coşturdu bu duyguları
acıları dinmiş gibi görünse de mutlak adaletin zamanını bekleyen,
hiç bitmeyen ve hep biten savaşlara...
bazen gereklidir hatırlamak. aynı hatadan tekrar geçmemek için.gelinen noktanın kıymetini anlayabilmek için.vefa için...
YanıtlaSilve olayları ya da anları şarkılara kaydederiz bazen. şarkının her notası, her sözcüğü o karenin içine götürür bizi. unutturmaz.
ve bazen biz susarız, onlar konuşur.
olayları ve anıları şarkılara kaydederim "hep"
YanıtlaSilbilmiyorum neden
ama hep öyle oldu şu kısacık ömrümde...
ve "hep" ben sussam onlar konuşsa.